Als we van het openbaar vervoer gebruik willen maken zijn we sinds enige tijd overgeleverd aan een stuk elektronica genaamd OV chipkaart. Die is er in de vorm van diverse abonnementen op een plastic kaart en ook als eenmalige papieren chipkaart. Papier en een elektronische chip combineren bij mij nog niet zo goed dus was ik benieuwd hoe dat zo'n kaart er eigenlijk uit ziet. In de omgeving van stations zijn deze best wel te vinden. En ook in de trein als de gebruiker weet dat hij/zij niet hoeft uit te checken op het station van aankomst. Dus toen ik zo'n kaart had bemachtigd heb ik deze eens aan een onderzoek onderworpen. Gewoon het papier van elkaar afpellen lukte niet echt. In heet water leggen en dan proberen ging beter. Daarna de laatste lijmresten verwijderd met een oplosmiddel en zie daar: een soort plastic folie met daarop zilverkleurige sporen en een klein zwart puntje wat de chip zou kunnen zijn.

Ik heb verschillende van deze kaarten op een hiervoor geschikte kaartlezer gelegd en zag dat ze allemaal een verschillend 8 cijferig nummer hebben.

Ik heb me laten vertellen dat de OV chipkaartlezers bij stations ook op de chip kunnen schrijven zodat op de kaart staat dat je ingechekt bent. Daarvoor ben je dus gelukig niet afhankelijk van een centrale computer en de infrastuctuur van het hele landelijke netwerk.

Verbazend dat je vroeger, ongeacht de vervoerder, gewoon van station tot station kon reizen en dat dit met die kaart plotseling niet kan. Als je met de computer op de NS site een vervoersbewijs koopt, kan het weer wel zonder uit en in te checken...

29 jan 2015 Bijgewerkt 23 juli 2017